Daar is het dan, hét bericht dat we in Nederland weer in lockdown gaan. Ik merkte het vandaag volop aan mijn leerlingen. Storm en onrust in de school en de concentratie ver te zoeken. En je kunt dan wel uit alle macht proberen je lessen door te draaien, maar veel wijzer is om stil te staan bij wat er nu precies gebeurt. Niet alleen in de maatschappij, maar ook in het koppie van de leerling. Leerlingen die aangeven niet thuis te willen blijven, omdat ze zich dan zo alleen voelen. Leerlingen die nóg meer achterstand oplopen, omdat zij gewoon gebaat zijn bij fysieke lessen.
We vallen met z’n allen weer even van de trap nu we weer in lockdown gaan! En dit geldt niet alleen voor leerlingen. Het geldt ook voor ons. De volwassenen, de ouders, de werknemers. Ook bij ons gaat er van alles door ons hoofd. Tijdens het vallen van de trap grijpen we om ons heen, op zoek naar houvast. En eenmaal beneden aan de trap moeten we eerst weer even bijkomen. Een nieuw plan bedenken hoe we die trap weer op gaan lopen. Welke stap is die eerste trede. En de volgende trede en zo verder. Het is weer even opnieuw uitvogelen.
Gun jezelf even adempauze. Gun jezelf de tijd om weer uit te zoeken hoe je weer gaat opstaan. En welke stap je als eerste weer gaat zetten. En neem ondertussen een extra kop thee of koffie.
Wees lief voor jezelf. En voor de ander. 