Daar zit je dan weer. Bijna al je collega’s zijn al naar huis, terwijl jouw to-do lijst nog lang niet klaar is. Omdat je zó betrokken bent en alles tot in de puntjes netjes maakt, irriteer je je aan anderen die volgens jou de kantjes er vanaf lopen. 

De laatste keer dat jij écht ontspannen op de bank hebt gezeten is al een tijd geleden, want door al dat moeten heb je een opgejaagd en onrustig gevoel als je toch een keertje zit.

Je hebt nu nauwelijks tijd voor jezelf, tijd om je batterij even echt op te laden, tijd voor je gezin, een goed boek of een lekker bad. 

Omdat je altijd maar door gaat. Terwijl je weet dat het je bakken met energie kost.

‘Perfect imperfect’ klinkt misschien (nog) onhaalbaar voor je.

Maar stoppen met alles zo perfect te doen gaat je ongelooflijk veel opleveren.

Je gaat ten eerste meer tijd krijgen voor de dingen die jij belangrijk vindt.
Voor specifieke to do’s waar je nooit aan toekomt, of juist voor je gezin of voor jezelf. Kan je éindelijk ook op tijd naar huis, of de boel de boel laten. Of gewoon een keer rustig een kop koffie drinken terwijl je naar buiten zit te staren.

Je mindset zal anders worden. Je gaat anders tegen fouten aankijken en je kunt veel meer loslaten en prioriteren. Je voelt je niet meer overal onzeker over en kunt veel meer ontspannen. 

Je gaat milder voor jezelf worden en  steviger in je schoenen staan. Zonder dat je een schuld gevoel krijgt of bevestiging van anderen nodig hebt.

Stel je voor hoe het voelt als perfectionisme niet meer je leven beheerst. Als je niet elke kritiek als een persoonlijke aanval opvat en dat je jezelf niet meer veroordeelt voor elke fout die je maakt.